Οι γάμοι του ουρανού και της κόλασης – William Blake

Ὁ William Blake (1757-1827), ὁ ὁραµατιστής ποιητής πού κάποτε χλευάστηκε ὡς παράφρων καί σήµερα τιµᾶται ὡς µεγαλοφυΐα, συγκαταλέγεται ἀνάµεσα στούς µείζονες ποιητές τῆς ἀγγλικῆς λογοτεχνίας. Κοινή εἶναι ἡ διαπίστωση τῶν µελετητῶν τῆς ποίησής του, πώς τό ἀξιόλογο ἔργο του, δηµιουργία καί ἀπεικόνιση ταυτόχρονα ἑνός πολύπλευρου µυθολογικοῦ συστήµατος, συνιστᾶ ἕνα πρώτης τάξεως ἐπίτευγµα. Ἀντιµετωπίζοντας µέ τό ἀντισυµβατικό του βλέµµα θέµατα τόσο ἱερά καί ἀπαραβίαστα ὅσο ἡ θρησκεία, ἡ ἠθική, ἡ τέχνη καί ἡ πολιτική, κοινωνικός ἐπαναστάτης καί «ἥρωας τῆς φαντασίας» µαζί, ὁ Μπλέηκ ἀναγνωρίζεται ὡς ὁ αὐθεντικότερος καί ἐκλεκτότερος ἀπό τούς ροµαντικούς ποιητές καί, κατά µία ἔννοια, ὁ ἁγνότερος, ὁ πιό ἀσυµβίβαστος.

Οἱ Γάµοι τοῦ Οὐρανοῦ καί τῆς Κόλασης εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό σηµαντικά ἔργα τῆς ἀγγλικῆς γραµµατείας. Σύνθεση πού ξεχωρίζει µέσα στό σῶµα τῆς ποιητικῆς παραγωγῆς τοῦ Μπλέηκ, εἶναι γραµµένη κυρίως σέ πρόζα καί ἀποτελεῖ τήν πρώτη προσπάθεια τοῦ ποιητῆ νά παρουσιάσει µέ ὁλοκληρωµένο τρόπο τό καλλιτεχνικό καί φιλοσοφικό του credo. Ἡ ἐφηβική τόλµη τῆς πρώιµης ποίησης συγχωνεύεται ἐδῶ µέ τήν πνευµατική ὡριµότητα· ἡ εὐφυΐα καί τό λεπτό χιοῦµορ συµβαδίζουν µέ τήν ἔκφραση τῆς βαθιάς βιωµένης προσωπικῆς ἀνάγκης γιά ἐξέγερση. Τό ἀποτέλεσµα εἶναι ἕνα ἀριστούργηµα σατιρικῆς ἐνόρασης.